Blog

april 2010 | Architectuur


Architectuur is de oude kerk in het centrum van je stad, architectuur is de binnenstad van Amsterdam, de hoogbouw van Manhattan New York, architectuur is het Olympisch dorp in Beijing. Architectuur is het plein waar je een wijntje drinkt tijdens je vakantie, de gebouwen van 2000 jaar oud in Rome. Maar architectuur is ook de straat waar je doorheen rijdt wanneer je boodschappen doet, het gebouw waarin je werkt, de plek waar je je ontspant. Architectuur is ook je huis, je eigen thuis.

Architectuur is ruimte. De ruimte wordt ergens door omvat, begrensd. Door een muur, een plafond, een bomenrij, een meer. De ruimte en dus ook de architectuur wordt gevormd door zijn begrenzing. De begrenzing is zichtbaar voor ons. De ruimte is dit niet, die is alleen voelbaar. De ruimte geeft ons een geborgen gevoel of juist een heel vrij en open gevoel. Dat gevoel wordt weer bepaald door het omhulsel, de begrenzing.

In gebouwen wordt het gevoel bepaald door de muren, de vloer en het plafond. Maar dan niet door het geheel, niet door de constructie ervan, maar door de oppervlakte, de afwerking, het materiaal. De begrenzing is te verdelen in twee delen. Een constructief deel zorgt ervoor dat het gebouw blijft staan, de ruimte zijn inhoud behoudt. Het tweede deel is de bekleding, het materiaal dat de ruimte een karakter geeft, een gevoel uitstraalt. Nu is het in sommige gevallen zo dat dit één en hetzelfde is, zoals een betonnen wand, zowel dragend als met een bepaalde uitstraling, of een bakstenen wand. Het materiaal, de bekleding van de constructie vormt de ruimte.

Wanneer een ruimte is gevormd wordt hij vaak opgedeeld in zones. Een zone om te eten, een om te slapen, om te koken, te werken, enz. Deze zones hebben ieder een ander doel, een andere functie en dus een ander gevoel. Door binnen een ruimte die zones ook vorm te geven ontstaan er in de ruimte andere ruimtes. Een ruimte in een ruimte, ‘ruimte-in-ruimte’. Wanneer men dit doorzet ontstaat er een reeks ruimtes, van klein naar groot, van hoog naar laag en van breed naar smal. Er heerst een interessante gelaagdheid in de grote ruimte die de schaal ervan oprekt en tegelijk verkleind: het wordt schaalloos.

Een ruimte wordt gecreëerd door muren, plafonds en vloeren, maar ook door de bekleding van die ruimte. De ruimte kan verdeeld worden door muren te plaatsen, plafonds naar beneden te halen, vloeren omhoog of omlaag, maar ook door het plaatsen van bekleding. Een ander soort bekleding op de wand en de vloer dan het ernaast gelegen deel zorgt voor een begrenzing. Letterlijk een begrenzing op wand en vloer, maar niet zichtbaar in de ruimte, wel voelbaar. Ook hier kan men spelen met reeksen en schaalsprongen: Zacht-zachter-zachtst, licht-lichter-lichtst, glanzend-glanzender-glanzends, waardoor er wederom een gelaagdheid ontstaat. De keuken wordt glanzend wit, de zitkamer wollig wit en de eetkamer off-white met een stoere structuur. In de keuken is donker hout verwerkt, in de zitkamer wordt warm hout gecombineerd met zachte stoffen en de eetkamertafel en stoelen zijn van grof hout.

De ruimte die ontstaat is ruimtelijk en gelaagd, waardoor het interessant wordt, maar ook rust brengt. Duidelijk, maar toch spannend. Geborgen en toch heel vrij. En persoonlijk.


project zanddreef Breda - overzicht


home | contact | sitemap